Terug naar de krant

Opera Zuids ‘Fantasio’ is een droom van een opera

Leeslijst recensie Klassiek

Opera In Offenbachs ‘Fantasio’ door Opera Zuid is ongerijmdheid de regel en komt het publiek ogen en oren tekort.

Leeslijst

Een droom is vaak een wereld van chaos en vervreemding, samenvloeisel van gezichten, plekken en tijden die niet bij elkaar horen.

Precies zo’n landschap schept regisseur Benjamin Prins voor Jacques Offenbachs Fantasio (1872) door Opera Zuid. In gesproken dialogen worden allerlei talen door elkaar gepraat – Frans, Vlaams en Russisch – zonder dat het tot onbegrip leidt. Opstandige studenten struinen over het toneel als punkers uit de jaren tachtig, het Beierse hof lijkt uit de negentiende eeuw, de prins van Mantua uit de Renaissance, de oproerpolitie draagt gasmaskers uit de Eerste Wereldoorlog en het leger hult zich in Romeinse kurassen.

Maar achter alle ontsporingen gaat een ijzeren logica schuil, althans, niets belet het publiek mee te gaan in de ongerijmde werkelijkheid van deze droom.

In de opera neemt student Fantasio aan het Beierse hof de plek in van de gestorven nar, de lieveling van de prinses. De koning wil zijn rouwende dochter intussen uithuwelijken aan de vorst van Mantua, om oorlog te vermijden. Maar de nieuwe hofnar ontregelt alle politieke machinaties. Op de achtergrond broeit er ook nog een volksopstand, geleid door anarchistische studenten.

Evenals bij de vorige productie – Bernsteins A Quiet Place – brengt Opera Zuid-intendant Waut Koeken weer een goede cast bij elkaar, vocaal én acterend. Alle stemmen kleuren mooi, vooral in de vele duetten, zoals de speelse mezzo Romie Estèves (Fantasio) met de warm melancholieke sopraan Anna Emelianova (prinses).

In komisch opzicht zijn de sterrollen voor hofdame Francis van Broekhuizen, de rebelse studentenleider Ivan Thirion, en de Mantuese vorst Roger Smeets en zijn adjudant Thomas Morris. Met zijn krachtige bariton schmiert Smeets dat het een lieve lust is. Dirigent Enrico Delamboye en Philharmonie Zuidnederland plooien onnadrukkelijk met elke stem mee.

Na A Quiet Place doet Koeken met Fantasio opnieuw een mooie vondst in de Bermuda Driehoek van de opera. En in handen van Prins groeit het stuk uit tot een voorstelling waarin je ogen en oren tekortkomt.

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 23 mei 2019.

Mail de redactie

Ziet u een taalfout of een feitelijke onjuistheid?

U kunt ons met dit formulier daarover informeren, dat stellen wij zeer op prijs. Berichten over andere zaken dan taalfouten of feitelijke onjuistheden worden niet gelezen.

Maximaal 120 woorden a.u.b.
Vul je naam in